Rozdział 7

Rozdział 7  Ustawa o rybactwie śródlądowym.

Art.2.1. - rak błotny i rak szlachetny nie mogą być przedmiotem amatorskiego połowu. Art.4.1. Do chowu, hodowli lub połowu ryb: 1) uprawniony jest: a) władający wodami w sztucznym zbiorniku wodnym przeznaczonym do chowu lub hodowli ryb i usytuowanym na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących (np. dyr. rzgw jeżeli gospodarowanie należy do jego zadań), b) właściciel albo posiadacz gruntów pod wodami stojącymi, c) właściciel albo posiadacz gruntów pod stawami rybnymi lub innymi urządzeniami w gospodarstwie rolnym  przeznaczonymi do chowu lub hodowli ryb, 2) w obwodzie rybackim uprawniony jest organ administracji publicznej wykonujący uprawnienia właściciela wody w zakresie rybactwa śródlądowego albo osoba władająca obwodem rybackim na podstawie umowy zawartej z właściwym organem administracji publicznej na podstawie art.13 ust.3 albo umowy, o której mowa w art.217 ust.6 ustawy – Prawo wodne zwani dalej „uprawnionymi do rybactwa”. Komentarz. Analizując art.13 ustępy 2, 3, 4 i 5 prawa wodnego, statuty regionalnych zarządów nadane przez Ministra Środowiska i zadania dyrektorów rzgw określone art. 92 p w mogę stwierdzić, że praktycznie dyrektorzy rzgw nie mogą być faktycznymi uprawnionym do rybactwa. Mają obowiązek z art.13 ust.2 p w oddawać obwody rybackie do korzystania rybackiego osobom, które przystąpiły do konkursu ofert, mają pozytywnie zaopiniowany operat rybacki, środki na opłaty roczne i gwarantują przyjęcie obwodu na czas nie krótszy niż 10 lat. Te warunki uniemożliwiają regionalnym zarządom jako zakładom budżetowym wypełnianie roli uprawnionego do rybactwa i sprzedawanie zezwoleń na wędkowanie w obwodach nie oddanych do korzystania rybackiego.  Poza tym żaden przepis ustawy nie upoważnia Dyrektora RZGW do zawierania umowy o korzystanie rybackie z Samym Sobą oraz z pominięciem procedur oddawania obwodu rybackiego. To komentarz wynikający z bezprawnego sprzedawania zezwoleń przez RZGW w oparciu o bezprawne zarządzenia dyrektorów ogłaszane w Internecie. Dyrektorzy rzgw nie posiadają delegacji ustawowej do pozbawiania kogokolwiek prawa do powszechnego korzystania z wód. Artykuły prawa wodnego i ustawy o rybactwie śródlądowym regulują w zakresie rybactwa chów, hodowlę i racjonalną gospodarkę rybacką tylko w obwodach rybackich i w zbiornikach na wodach płynących Skarbu Państwa. Natomiast każdemu przysługuje prawo do powszechnego korzystania ze śródlądowych powierzchniowych wód publicznych, morskich wód wewnętrznych wraz z morskimi wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej, i z wód morza terytorialnego, jeżeli przepisy nie stanowią inaczej. Na chwilę obecną nie są mi znane przepisy, które by stanowiły inaczej. W obu ustawach od 1922 r. nie znalazłem rodzajów „gospodarki rybacko-wędkarskiej” czy „gospodarki wędkarsko-rybackiej” jak twierdzą miesięczniki wędkarskie i uprawnieni do rybactwa by wymuszać zezwoleniami członkostwo i składki. Pragnę uzmysłowić Wszystkim, że rybactwo prowadzą uprawnieni do rybactwa i tylko w obwodach rybackich na wodach płynących Skarbu Państwa z granicami określonymi w rozporządzeniach dyrektorów rzgw. Natomiast posiadacz karty wędkarskiej może wędkować na wodach w obwodach rybackich, w wodach poza obwodami rybackimi, w wodach w urządzeniach wodnych i na wodach stojących samorządowych jeżeli spełnia zasady i warunki określone przepisami państwowymi. Aby łowić na wędkę w obwodzie rybackim na Wiśle należy w rozporządzeniu Dyrektora RZGW z Warszawy odnaleźć ten obwód, poznać jego granice, wykupić zezwolenie od uprawnionego i wędkować wg przepisów państwowych i ewentualnych dodatkowych unormowań uprawnionego do rybactwa.