Powszechne prawo Polaka do korzystania z wód

Powszechne prawo Polaka do korzystania z wód. Art.34 prawa wodnego(skrót p.w.). ust.1. Każdemu przysługuje prawo do powszechnego korzystania ze śródlądowych powierzchniowych wód publicznych, morskich wód wewnętrznych wraz z morskimi wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej, i z wód morzą terytorialnego, jeżeli przepisy nie stanowią inaczej. Ust.2. Powszechne korzystanie z wód służy do zaspokajania potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, bez stosowania specjalnych urządzeń technicznych, a także do wypoczynku, uprawiania turystyki, sportów wodnych oraz, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, amatorskiego połowu ryb. Ust.3. Powszechne korzystanie z wód nie obejmuje: 4) korzystania z wód w zbiornikach wodnych, przeznaczonych do chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych, usytuowanych na wodach płynących. Odrębnymi przepisami są: ustawa o rybactwie śródlądowym (w skrócie ustawa) i rozporządzenia właściwego ministra. Nikt inny nie ma ustawowego upoważnienia do określania zasad amatorskiego połowu ryb na wodach publicznych dla „każdego” Polaka. Konstytucja art. 1 zapewnia „każdego”, że „Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli”. Dobro wspólne czyli majątek narodowy ma służyć każdemu pod pewnymi warunkami określonymi w ustawach. Obywatele mogą korzystać: z dróg publicznych, z lasów państwowych, z wód publicznych i morskich itp. dla zaspokajania potrzeb osobistych, przemieszczania się, zbierania owoców w lasach, turystyki, wypoczynku, sportów wodnych i połowu ryb wędką na użytek własny. Korzystanie powszechne jest wolne od opłat. Art.7 ust.2 ustawy o rybactwie daje „każdemu” z kartą wędkarską i wędką możliwość pozyskiwania ryb za darmo ale tylko poza wodą uprawnionego do rybactwa czyli poza obwodem rybackim.